Onze grootouders waren beter voorbereid op hun

“laatste reis” dan wij.

De bruid bracht vaak al doodshemden mee in haar uitzet.

Ze lagen klaar in de linnenkast, voor de begrafenis, die volgens vaste rituelen werd uitgevoerd, met steun van buren en vrienden.

 

Later werd het doodshemd vervangen door een nieuwe pyjama of het zondagse pak.

 

Tegenwoordig voelen velen zich niet meer geborgen in de oude gebruiken en zoeken naar andere uitvaartvormen.

Nu is de keuze van een uitvaartproduct allesbehalve een routineaangelegenheid en is het eenmaal ernst, dan ontbreekt vaak de kracht en de tijd zich intensief met de formele details van het afscheid nemen bezig te houden en zeker om nog over andere mogelijkheden na te denken.

 

Henny Willems ziet het maken van een doodshemd, lijkwade of baarkleed als een vorm van bezinning, voorbereiding en acceptatie van de dood.

 

Zij ontwierp kleden met zakjes, doodshemden, lijkwade, lijkwadekist en baarkleed.

De zakjes geven ruimte voor een nieuw ritueel, het aanbieden van “souvenirs” bij het afscheid nemen: briefjes, gedichten, foto’s.

Wederzijds en ook al voor de sterfdag. Het kleed kan al klaar hangen, en de stervende kan er ook iets in nalaten.

 

Een baarkleed of opbaarkleed met zakjes zou meermalen gebruikt kunnen worden, als familiestuk of door een vriendenkring of kerkgenootschap.

 

In het vouwblad ROUWTEXTIEL ZELF MAKEN zijn deze ontwerpen uitgewerkt.